سایه ۳۹۸

بیا آرزو کنیم. بیا بنویسیم. بیا بدویم در میان چمنزار تنهائیمان. بیا شمعی بیفروزیم و در دل سیاه شب ستاره ها را با شعله آن ببلعیم. بیا از برکه ماهی های تازه بگیریم و بوی ماهی کبابی را به در و دیوار فکرمان روانه کنیم. بیا حرف بزنیم، بخندیم، گریه کنیم... بیا دیوانگی کنیم.... تا آن هنگام که طلوع بی رحم خورشید مارا به دنیای واقعی باز گرداند...